醉翁亭记原文拼音版
醉翁亭记原文拼音版
《醉翁亭记》是宋代文学家欧阳修创作的一篇文章。文章描写了滁州一带朝暮四季自然景物不同的`幽深秀美,滁州百姓和平宁静的生活,下面小编收集了醉翁亭记原文拼音版,供大家阅读。
zuì wēng tíng jì
醉翁亭记
ō yáng xiū
欧阳修
huán chú jiē shān yě . qí xī nán zhū fēng , lín hè yóu měi . wàng zhī wèi rán ér shēn xiù zhě , láng yá yě .
环滁皆山也。其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
shān xíng liù qī lǐ , jiàn wén shuǐ shēng chán chán, ér xiè chū yú liǎng fēng zhī jiān zhě , niàng quán yě .
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
fēng huí lù zhuǎn , yǒu tíng yì rán lín yú quán shàng zhě , zuì wēng tíng yě .
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。
zuò tíng zhě shuí ? shān zhī sēng zhì xiān yě .
作亭者谁?山之僧智仙也。
míng zhī zhě shuí ? tài shǒu zì wèi yě .
名之者谁?太守自谓也。
tài shǒu yǔ kè lái yǐn yú cǐ , yǐn shǎo zhé zuì , ér nián yòu zuì gāo , gù zì hào yuē “ zuì wēng ” yě.
太守与客来饮于此,饮少辄醉,而年又最高,故自号曰醉翁也。
zuì wēng zhī yì bù zài jiǔ , zài hū shān shuǐ zhī jiān yě .
shān shuǐ zhī lè , dé zhī xīn ér yù zhī jiǔ yě .
醉翁之意不在酒,在乎山水之间也。山水之乐,得之心而寓之酒也。
ruò fū rì chū ér lín fēi kāi , yún guī ér yán xué míng, huì míng biàn huà zhě , shān jiān zhī zhāo mù yě .
若夫日出而林霏开,云归而岩穴暝,晦明变化者,山间之朝暮也。
yě fāng fā ér yōu xiāng , jiā mù xiù ér fán yīn , fēng shuāng gāo jié , shuǐ luò ér shí chū zhě , shān jiān zhī sì shí yě .
zhāo ér wǎng , mù ér guī , sì shí zhī jǐng bù tóng , ér lè yì wú qióng yě .
野芳发而幽香,佳木秀而繁阴,风霜高洁,水落而石出者,山间之四时也。朝而往,暮而归,四时之景不同,而乐亦无穷也。
zhì yú fù zhě gē yú chú , xíng zhě xiū yú shù , qián zhě hū , hòu zhě yìng ,gōu lóu tí xié , wǎng lái ér bù jué zhě , chú rén yóu yě .
至于负者歌于途,行者休于树,前者呼,后者应,伛偻提携,往来而不绝者,滁人游也。
lín xī ér yú , xī shēn ér yú féi ; niàng quán wéi jiǔ , quán xiāng ér jiǔ liè; shān yáo yě sù, zá rán ér qián chén zhě , tài shǒu yàn yě .
临溪而渔,溪深而鱼肥。酿泉为酒,泉香而酒洌;山肴野蔌,杂然而前陈者,太守宴也。
yàn hān zhī lè , fēi sī fēi zhú , shè zhě zhōng ,yì zhě shèng ,gōng chóu jiāo cuò , zuò qǐ ér xuān huá zhě , zhòng bīn huān yě .
宴酣之乐,非丝非竹,射者中,弈者胜,觥筹交错,起坐而喧哗者,众宾欢也。
cāng rán bái fā , tuí hū qí zhōng zhě , tài shǒu zuì yě .
苍颜白发,颓然乎其间者,太守醉也。
yǐ ér xī yáng zài shān , rén yǐng sàn luàn , tài shǒu guī ér bīn kè cóng yě .
已而夕阳在山,人影散乱,太守归而宾客从也。
shù lín yīn yì, míng shēng shàng xià , yóu rén qù ér qín niǎo lè yě .
树林阴翳,鸣声上下,游人去而禽鸟乐也。
rán ér qín niǎo zhī shān lín zhī lè , ér bù zhī rén zhī lè ; rén zhī cóng tài shǒu yóu ér lè , ér bù zhī tài shǒu zhī lè qí lè yě .
zuì néng tóng qí lè , xǐng néng shù qí wén zhě , tài shǒu yě .
然而禽鸟知山林之乐,而不知人之乐;人知从太守游而乐,而不知太守之乐其乐也。
tài shǒu wèi shuí ? lú líng ōu yáng xiū yě .
醉能同其乐,醒能述以文者,太守也。太守谓谁?庐陵欧阳修也。